W nowoczesnym budownictwie, zarówno w rozplanowaniu zabudowy, jak i w urządzeniach samych mieszkań, względy zdrówotne na ogół nie są pomijane. Szybkie tempo uprzemysłowienia i związany z tym szybki rozwój budownictwa wymaga planowego rozmieszczenia na określonym obszarze — np. miasta, powiatu, województwa, czy -nawet całego kraju — zarówno zakładów przemysłowych, jak i osiedli mieszkaniowych, z zapewnieniem odpowiedniego systemu komunikacyjnego, odpowiedniej bazy energetycznej itd. —oraz wszelkich urządzeń i zakładów o charakterze usługowym. Każde nowo budowane miasto podzielone jest na strefy, w zależności od ich przeznaczenia funkcjonalnego. Podstawowymi strefami % są: a) strefa mieszkaniowa, b) strefa przemysłowa, c) strefą podmiejska. W większych miastach wydziela się niekiedy jeszcze osobne strefy przedsiębiorstw transportowych i komunalnych, zakładów i instytutów naukowo-badawczych, instytucji kulturalnych itp. Strefa mieszkaniowa stanowi najważniejszą część obszaru miasta i powinna znajdować się na terenach najbardziej odpowiednich pod względem warunków topograficznych i mikroklimatycznych. W dużych miastach strefa mieszkaniowa obejmuje zazwyczaj kilka dzielnic mieszkaniowych, tereny przeznaczone dla różnych instytucji społecznych i kulturalnych, tereny dla wypoczynku, oraz ulice. Każda dzielnica mieszkaniowa powinna być tak rozplanowana, aby zapewniała ludności najkorzystniejsze warunki życia.
