W psychoanalizie wyparte treści są przywracane do świadomości w celu ich ponownego racjonalnego przepracowania za pomocą czterech technik:
- analizy swobodnych skojarzeń
- analizy snów
- analizy oporów wobec uświadamiania
- analizy przeniesień afektów na terapeutę.
Wyparty motyw i konflikt między id a superego może
być rozwiązany podczas terapii psychoanalitycznej. Po rozładowaniu napięcia stopniowo zanikają objawy, a człowiek czuje się znów zdrowy psychicznie i odciążony. W psychoanalizie dokonuje się zatem rekonstrukcji wypartych treści, ujawnia się je i uświadamia pacjentowi, a następnie wspólnie z nim poszukuje się sposobu ich świadomego rozwiązania. Zlikwidowanie presji wywieranej na ego (przez wyparte treści id i normy superego) przywraca pacjentowi zdrowie psychiczne. Obszar podświadomości jest u większości członków społeczeństw wysoko rozwiniętych zdecydowanie większy niż obszar świadomości, ponieważ podświadomość musi pomieścić więcej wypartych treści. Mechanizm obronny polegający na wypieraniu jest tak powszechnie stosowany, że, przyjmując kryterium statystyki, można by go uznać za zachowanie „normalne”. Jednakże wypierania nie wolno traktować jako coś normalnego. W tym przynajmniej wypadku kryterium statystyczne nie decyduje o normalności sytuacji, decydujące jest bowiem to, czy człowiek realizuje siebie i swoje możliwości maksymalnie i czy czuje się zdrowy psychicznie. Jeśli 70 procent ludności ma łupież, to nie znaczy, że łupież ze względu na częstotliwość występowania może być uznany za oznakę zdrowia.