Poczucie bezsilności jest zatem problemem większości ludzi. Powszechna praktyka wychowawcza skutecznie rozwija postawę bierności i bezsilności, dzięki czemu większość może być wykorzystywana przez mniejszość (elity władzy i pieniądza) do jej egoistycznych celów: kto czuje się bezsilny, ten nie protestuje i można nim bez trudu manipulować. Jednostka o silnym superego z własnej nieprzymuszonej woli i z ochotą poddaje się normom odgórnym i zinternalizowanym regułom. Jej sposób myślenia jest następujący: „Taka jest rzeczywistość i należy stosować się do jej wymagań. Jeżeli nie będę spełniał tych wymagań, wówczas moja osoba będzie źle widziana, będę miał poczucie niższej wartości, utracę skuteczność, a to jest równoznaczne z chorobą”. Na bazie tej zinternalizowanej zasady wychowuje się całe rzesze posłusznych poddanych, niezdolnych do stawienia oporu. Z psychologicznego punktu widzenia jest oczywiste, że hrabia Claus Schenk von Stauffenberg musiał pochodzić z najwyższej warstwy społecznej, a nie średniej czy niższej. Kryminalista z warstwy niższej nie spełni roli Stauffenberga, ponieważ jest zdolny jedynie do egoistycznego myślenia o własnej wolności, brak mu świadomości przynależności do społeczeństwa i nie obchodzi go jego przyszłość.
