Psychoanalityk w ciągu trzech (do pięciu) lat jest w stanie przeprowadzić pełną terapię trzydziestu pacjentów. Zakładając, że jest czynny zawodowo przez trzydzieści lat, wówczas zdoła przy pełnym wykorzystaniu czasu pracy zakończyć leczenie 100 pacjentów. Z grubsza więc biorąc, brakuje od 50 000 do 100 000 psychoanalityków. Na ogół jednak ludzie z zaburzeniami psychicznymi nie muszą poddawać się aż tak długotrwałej terapii, jaką jest psychoanaliza. Zaburzenia psychiki można bowiem leczyć metodami mniej czasochłonnymi; są to m.in.: psychoterapia skoncentrowana na osobie, terapia behawioralna, terapia grupowa, psychoterapia postaci (Gestalt), a także ogólne poradnictwo psychologiczne. Do leczenia obejmującego krótszy okres również brakuje około 50 000 specjalistów, aby można było zapewnić ludności niezbędną opiekę zdrowotną. Mimo tak dotkliwych niedoborów nie są podejmowane odpowiednie działania w kierunku poprawy sytuacji; możliwości kształcenia psychoterapeutów są nadal niewystarczające. Interniści nie są zainteresowani uczęszczaniem na dodatkowe kursy psychoanalizy czy psychoterapii, ponieważ oznacza to, że o trzy lub cztery lata później rozpoczną pracę zarobkową; poza tym nie ma mowy, żeby z praktyki psychoterapeutycznej osiągnąć roczne dochody w wysokości 150 000-250 000 marek.
