Rzeżączka u kobiety często przechodzi w przewlekłą, prawie bezobjawową i trwa latami. Jako powikłanie może wystąpić zapalenie jajowodów, co w skutkach daje przeważnie bezpłodność, stąd też rzeżączkę często nazywamy chorobą wyludniającą.
Szczególnie niebezpieczne jest zakażenie się rzeżączką kobiety w okresie ciąży. Pomimo że zarazki rzeżączki nie przenikają wraz z krwią matki do organizmu płodu, istnieje możliwość infekcji noworodka w czasie porodu. Zakażeniu ulegają najczęściej błony śluzowe noworodka. Najbardziej narażone są oczy, którym grożą poważne powikłania, doprowadzające nawet do ślepoty. Aby uchronić noworodka przed zakażeniem, wkrapla mu się do oczu zaraz po urodzeniu kilka kropli ląpisu zabijającego zarazki rzeżączki.
Jako powikłania wywołane zakażeniem rzeżącźkowym występować mogą zapalenia stawów, zapalenia mięśnia sercowego itp. Po opanowaniu wojennej i powojennej epidemii chorób wenerycznych rozpoczął się w latach pięćdziesiątych wzrost zachorowań prawie w całym świecie pomimo istnienia dostępnych już wtedy środków leczniczych. Zwalczanie chorób wenerycznych powinno stać się wspólną troską służby zdrowia i całego społeczeństwa, są one bowiem chorobami społecznymi i w sprzyjających okolicznościach mogą przybrać charakter masowy.
