Przyczyną zamartwiania się są często nierealistyczne przekonania, emocje, zachowania, jak na przykład: „Oblanie ważnego
egzaminu będzie oznaczało, że nigdy nie uda mi się go zdać, a jeśli go nie zdam, to będę nieudacznikiem” albo „Jeśli zaryzykuję jazdę windą, która zatrzyma się między piętrami, to umrę ze strachu. Dlatego nie mogę nigdy podejmować «strasznego» ryzyka wsiadania do windy!”. Możesz efektywnie podważać swoje dysfunkcjonalne przeświadczenia, dyskutując z nimi na płaszczyźnie realistycznej, co niekiedy pozwala szybko je zmienić. Możesz je zakwestionować i stwierdzić, że oblanie ważnego egzaminu wcale nie znaczy, że nigdy go nie zdasz, a jazda windą, która zatrzyma się między piętrami, nie oznacza, że nie wytrzymasz lęku i że nigdy się nie wydostaniesz z pułapki. Realistyczne lub empiryczne podważanie katastroficznej wizji skutków oblanego egzaminu lub zamknięcia w windzie nie chroni jednak w pełni przed nadmiernym pesymizmem. Możesz na przykład udowodnić sobie, że oblanie ważnego egzaminu nie oznacza porażki na każdym egzaminie, ale nadal możesz zachować dysfunkcjonalne przeświadczenie, że oblanie któregoś z ważnych egzaminów uczyni z ciebie nieudacznika.
