Rozpoczynają się już we wczesnym dzieciństwie i trwają przez całą młodość. Identyfikacja ta jest więc już dla nas, dorosłych, faktem dokonanym, toteż uwolnienie się od niej czy chociaż zredukowanie jej oddziaływań jest możliwe tylko przez długotrwałą i aktywną pracę nad sobą. Zdarza się też, że proces identyfikacji zaszedł już tak daleko, że jego skutki są nieodwracalne. Z pewnością jednak można powstrzymać jego dalszy rozwój, nie dopuszczając do internalizacji nowych wymagań tych autorytetów, które spotykamy na drodze dorosłego życia. Wskazane jest zatem aktywne, krytyczne podejście do wymagań rzeczywistości. Szeregowy pracownik etatowy powinien, na przykład, sprzeciwiać się próbom podporządkowywania i wykorzystywania go przez przełożonych, otwarcie walczyć o poszanowanie swojej godności osobistej i swojej indywidualności, nie identyfikować się, przez internalizację zachowań osób nadrzędnych, z zachowaniami dominacyjnymi i nie przenosić ich na kolejne ofiary, zajmujące niższe szczeble hierarchii.
