Do chorób wenerycznych zaliczamy kiłę oraz rzeżączkę. Kiłę wywołuje zarazek zwany krętkiem bladym. Może się on przedostać do organizmu już przez bardzo drobne, niewidoczne dla oka otarcie skóry lub błon śluzowych. Kiłą zakaża się człowiek najczęściej bezpośrednio przez stosunek płciowy z osobą chorą. Możliwe jest jednak również zakażenie pośrednie, np. przez używanie wspólnych przedmiotów codziennego użytku oraz przez zakażenie płodu przez chorą matkę w czasie ciąży. Po upływie 3 tygodni w miejscu wtargnięcia, a więc najczęściej na zewnętrznych narządach płciowych, występuje tzw. objaw pierwotny. Jest to płytkie owrzodzenie wielkości monety 10-groszowej, okrągłe lub owalne, o twardym dnie. Zmiany te są’ niebolesne. Jednocześnie towarzyszy im znaczne powiększenie pachwinowych gruczołów chłonnych. Objaw pierwotny zwykle sam ustępuje po 4 tygodniach, nawet jeżeli nie jest leczony. Stanowi to bardzo duże niebezpieczeństwo dla chorego, który może przez to zlekceważyć sprawę. Dlatego też przy wystąpieniu jakichkolwiek owrzodzeń lub nadżerek w okolicy narządów płciowych należy natychmiast zasięgnąć porady lekarza. Po 6 tygodniach od momentu zakażenia, tzn. w 3 tygodnie od wystąpienia objawu pierwotnego, stwierdzić można we krwi tzw. dodatni odczyn Wassermana. Odczyn ten pozwala wykryć chorobę nawet w postaci utajonej, bez objawów zewnętrznych.
