Przyczyną zróżnicowanego tempa rozwoju nauk jest nie tyle mniejsze zainteresowanie badaczy zagadnieniami estetyki niż zagadnieniami termodynamiki, ile raczej subiektywne pojmowanie kariery. Na studia nad estetycznym oddziaływaniem „złotego podziału” brak odpowiednich środków, ponieważ ani państwo, ani przemysł nie poświęcają takim zagadnieniom szczególnej uwagi i zainteresowania. Sytuacja wygląda inaczej w przypadkowo wybranej dziedzinie nauki, na przykład w mechanice cieczy; łatwiej jest tu zdobyć środki na badania naukowe, łatwiej zrobić. Eksplozja wiedzy w latach 1800-1966 błyskotliwą karierę, nie mówiąc już o perspektywie zdobycia Nagrody Nobla. Z okresu studiów w Tybindze (1961-1968) na zawsze pozostały mi w pamięci znamienne słowa mojego profesora Wilhelma Witte: „Psycholog musi wiedzieć wszystko, a i tak nigdy nie dostanie Nagrody Nobla”. W 1962 roku mogło słuchać tego wykładu 30, góra 40 studentów. Nie istniały wówczas ograniczenia liczby kandydatów przyjmowanych na studia (numerus clausus). „Co studiujesz? Psychologię? A co będziesz robił później?”, pytali mnie studenci innych wydziałów, nie kryjąc politowania. Często też udzielano mi rady: „Może byś się tak wziął dodatkowo do ekonomii albo medycyny, byłaby to niezła kombinacja, ale tak…”
