Niektóre formy stressu działające na ludzi psychicznie odpornych, dużym poczuciu siły, aktywnych wywołują reakcje o charakterze agresywnym — gniew, wściekłość, nienawiść. Reakcje takie zapobiegają przygnębieniu i działają tłumiąco na strach. Wpływ stressu na sprawność działania zależy również przede wszystkim od natężenia danego stressu. Niewielki stopień stressu działa ułatwiająco na wszelkie działanie. Dlatego m.in. obserwujemy, że w stanie pewnego podniecenia, niepokoju czy podrażnienia człowiek potrafi zrobić to, czego nie potrafił, kiedy był zupełnie spokojny opanowany. Rzecz polega na tym, że stress powodując podwyższenie poziomu aktywności może stworzyć warunki optymalne dla przebiegu wielu procesów regulacyjnych w psychice człowieka. Dalszy wzrost natężenia stressu zmienia ten obraz. W miarę jak wzrasta poziom aktywizacji (podniecenie emocjonalne) następują charakterystyczne zmiany poprawności działania. Zmiany te polegają na upraszczaniu struktury czynności, zwężaniu pola uwagi, ograniczaniu dostępnego materiału pamięciowego, a zarazem wzmożeniu siły i tempa działania. Tego rodzaju przemiany posiadają pewne charakterystyczne konsekwencje, a mianowicie: człowiek w stanie silnego stressu jest zdolny do wykonania szybko i z dużą energią czynności stosunkowo prostych, natomiast czynności złożone, zarówno motoryczne, jak i intelektualne, ulegają rozpadowi.
