Agresja jest biologiczną zasadą samo potwierdzania się ogólną energią życiową, siłą witalną. Niszczącym elementem agresji jest destrukcja. Ujawnia się ona wtedy, gdy wypieranie prowadzi do spiętrzenia agresji, a następnie do jej wyładowania w akcie nienawiści. W związku z tym Zygmunt Freud mówił o popędzie niszczycielskim. Obecnie jednak koncepcja Freuda nie znajduje potwierdzenia u większości psychologów. Potrzeba potwierdzenia się w grupie jest równoznaczna z chęcią znalezienia, na zasadzie partnerstwa, swojego miejsca w społeczności i okazania się pełnowartościowym jej członkiem. Dążenie do władzy, wyrażające pragnienie sprawowania władzy nad ludźmi, chęć podporządkowania ich sobie i żądzę upajania się władzą, jest kompensacją poczucia niższej wartości. Stąd już niedaleko do nerwicy, o czym będzie mowa w dalszych artykułach. Większość członków współczesnej cywilizacji zachodniej tłumi w sobie istotną potrzebę – potrzebę przygody, naturalnej ciekawości świata, poszukiwania inspiracji, związane z potrzebą ruchu. Zamiast tego wymaga się od ludzi postawy konformistycznej, dyscypliny, rutyny i zachowań zgodnych z normami. Potrzeba przygody i nowych doznań przesuwa się więc na obiekty zastępcze, które oferuje przemysł filmowy i wydawcy drugorzędnej literatury. Człowiek identyfikuje się na krótką chwilę z fikcyjnymi bohaterami i poszukuje w urojonym świecie surogatu przygód i życia, które wymknęło mu się z rąk. Człowiek prowadzący ruchliwy, urozmaicony tryb życia znacznie rzadziej poszukuje doznań „z drugiej ręki” – fikcji filmowej czy powieściowej.
